حالا که دستهایم بسته است مینویسم
نه با قلم که با نگاه و نه با جوهر که با خون،
رو به دوربین ایستادهام و ایستادهام رو به همه شما، رو به رفقا، رو به
خانوادهام، رو به رهبر عزیزم و رو به حرم. حرامزادهای خنجر به دست است و
دوست دارد که من بترسم و حالا که اینجا در این خیمهگاهم هیچ ترسی در من
نیست.
تصویرم را ببرید پیشکش رهبر
عزیز و امامم سید علی خامنهای و فرماندهام حاج قاسم و به رهبرم بگویید که
«اگر در بین مردمان زمان خودت و کلامت غریبید ما اینجا برای اجرای فرمان
شما آمدهایم و آماده تا سرمان برود و سر شما سلامت باشد».